dissabte, 17 de març del 2012

"...Soledat..."

 Siento que mi pequeño mundo de ilusiones se desmorona poco a poco...
No veo ya casi motivos para seguir respirando
Todo me parece cada vez más absurdo y vanal...
Mis sonrisas ya no son del todo sinceras en nada
Si yo no creo en mis sueños ni en mis ilusiones nadie lo hará por mi
Pero...
Es que sin darme cuenta...he vuelto a ponerme mi máscara
Para todo
Absolutamente para todo
 
Sólo soy un payaso triste en esta aterradora función
Un títere con cuerpo de mujer y voz desquiciada...

No quiero hacer daño ni que me lo hagan
Hoy me han  dicho algo muy duro que me ha agrietado el corazón...
Y al razonar mi respuesta me han tachado de tonta y de que "hay más cosas en esta vida"
No...
No para mi
Sé muy bien el camino que seguiría si no pudiera seguir de la forma que deseo.
Mis mejores galas, ropa interior de encaje negro y barato,...
maquillaje semi-perfecto...
mi adorado sombrero...
Un sospechoso y embriagador aroma a vodka del más barato que desprenderían mis labios y mi nariz
Y un botecito entre abierto de bonitas pastillas de colores
Si...
Siento que estoy más sola de lo que creía...
Quizás no del todo...
Pero digamos que si...

(Hoy os pongo la letra porque no tengo enlace)

Lexu's, "Soledat":

Soledat, tu que et quedes
a viure la vida en mi
Soledat, amiga meva
soledat fins a la fi

No deixis d'abraçar-me

tu que omples cada espai

Queda't amb mi

una altra nit
no em deixis sol, segueix aquí

Queda't amb mi

fins al matí
si no hi ets tu
digue'm qui cuidarà de mi

Soledat quan ningú no es queda

tu t'esforces per venir
Soledat fidel com sempre
mai no t'has allunyat de mi

No deixis d'abraçar-me

perquè almenys si et tinc a tu
no em sento sol per un instant
Tu que omples cada espai

Queda't amb mi

una altra nit
no em deixis sol, segueix aquí
Queda't amb mi
fins al matí
queda un espai dins el meu llit
Queda't amb mi
una altra nit
no em deixis sol, segueix aquí
Queda't amb mi
fins al matí
Si no hi ets tu
digue'm qui es cuidarà de mi
Si tu te'n vas
digue'm qui es quedarà aquí

1 comentari:

  1. "No hay nada que no te haya dicho ya...":

    Las frases suenan como una vaharada de reproche, un mohín esponjoso que surca la poca distancia que separan al cuervo de la muñéca rota.

    "Porque eres eso, una muñeca rota. Concebida así antes de tener conciencia de tus propias taras, de las muescas en tus mejillas, horadadas por un infierno de lágrimas... pero eso ya lo sabes, verdad? eso ya te lo habia dicho".

    El cuervo se sentó frente a ella, viendo como se mecía suave, pero compulsivamente. Adelante y atrás, adelante y atrás...

    El pelo enmarañado esconde una mirada vidriosa, esa misma mirada que encandilaba a todo el mundo y ahora es una sombra palida de si misma. Pero la semilla es fuerte, y tras la crisalida que va tejiendo con ese mantra, con retazos de recuerdos, con la pena recogida de los restos de sus ilusiones y anhelos, tiene la esperanza de volver a verla resurgir.

    El cuervo extendió sus alas negras para protegerla, consolarla, y de sus labios solo brotaban palabras tiernas, fruto de un alma que compartía la misma herida.

    Una herida que infectada, es muy dificil de hacerla sanar...

    ResponElimina