divendres, 31 de maig del 2013

"...Escaping Away..."


Para qué?
De que sirve todo esto?
Que jodida función tiene esta mierda?
Estoy aburrida...
Siempre la misma puta basura...



Ropa interior de negro encaje, maquillaje semi-perfecto y vuelta a empezar una noche más....
Recojo la botella, la abrazo como si fuera un bebé y le prometo que está vez no le haré demasiado caso.
Mis pasos me llevan al lugar citado y el juego vuelve a empezar.
Estupideces, mentiras, risotadas desganadas, tonterías varias...
No puedo...
Es que no puedo con todo esto...
Llevo demasiado tiempo mordiéndome el labio.
Demasiado tiempo atada de pies y manos.
Y hay ratos que empiezo a sentir que mis grilletes empiezan a chirriar...
Puede que alguien o algo esté tirando de mí
Y nuevamente....me dejo caer porque sé que no debe ser...

Saludo a mi amiguito ruso y le confieso que le he echado de menos.
Y mientras sigo escuchando tonterías y mis invisibles lágrimas de inconformismo brotan por mis ojos idos, sorbo tras sorbo intento encontrarle un sentido a todo eso aun sabiendo que no lo hay.
Sólo un canon.
Un estúpido y mierdoso canon de concucta.
Ya sabes...
Consigue un curro aunque no te llene...
Diles a todos los que te rodean aquello que quieren oír, no lo que piensas en realidad.
Dile a él que le quieres...
O dile a ella que la quieres...

Niega que nunca has robado alguna tontería, conducido algo ebri@ o sido infiel a tu pareja.
Espera a que te diga que te quiere...
Dile que lo amas o que estas enamorado de ella...
Aparta a patadas todo aquello que pueda interferir en este canon conformista.
Cásate...
Compra un piso...
Ten un hijo o dos...
Un perro y dos peces...
Y cuando una voz en tu interior te grite entre ahogos  "FIN DE JUEGO" despertarás.
Y verás que renunciaste a tus verdaderos sueños sólo por seguir una mierda de canon que ni siguiera compartías....
Mi caso es diferente.
En vez de esa frase oigo una alarma nuclear...
Y sin poder controlarlo grito, tiemblo y lloro.
Mucho...
Los que me han oído chillar en estas circunstancias aseguran que es como si pidiera aterrada auxilio...
Puede que lo necesite
O auxilio...
O salir corriendo...
Y huir muy....muy...lejos

1 comentari:

  1. cada vegada que llegeixo una entrada del teu blog amb preparo per una nova aventura. Normalment no llegeixo blogs, i no estic acostumat a saguirlos, pero en el teu cas es diferent. L escriptura directe, corrosiva i cruelment reflexiva dona molt de si i m encanta.
    Continua amb les teves reflexions que afecten a tothom, critican i reflexionant.

    ResponElimina